Gastblogger Pilar: Een voorbereid vrouw is er twee waard

Hetzelfde scenario, opnieuw en opnieuw 

Tijdens de laatste afspraak bij de plastisch chirurg werden nog eens duidelijk alle stappen van het proces doorgenomen... 

• De operatie neemt 6 à 8 uren in beslag. In het eerste deel van de operatie voert een algemeen chirurg de amputatie van de borsten en tepels uit. De borsthuid kan worden behouden, wat de makkelijker is voor een onmiddellijke reconstructie.
   
• Wanneer hij klaar is neemt de plastisch chirurg het over en plaatst hij de lege tissue expanders onder de borstspier. Een tissue expander is een soort ballon die wordt geplaatst ter voorbereiding op de operatie waarbij een definitieve, siliconen borstprothese wordt ingebracht.
   
• In de tissue expander zit een metalen poortje, die kan worden aangeprikt met een injectienaald om beetje bij beetje te vullen. 
   
• Na het sluiten van de operatiewonden vult hij de expander al een klein beetje bij met een zoutoplossing. Echt maar een heel klein beetje, anders komt er te veel druk op het operatie gebied en zouden de wonden wel eens kunnen scheuren.
   
• In elke borst worden er 2 drains geplaatst om het wondvocht af te voeren. Die plastieken buisjes zouden daar een tijdje moeten blijven zitten, dus ik moet me alvast voorbereiden op het feit dat ik de drains moet meenemen naar huis.
   
• Ik ga wakker worden met een speciale postoperatieve BH aan die druk uitoefent op mijn borsten. Bovenop die BH krijg ik nog een drukverband om te voorkomen dat de implantaten gaan verschuiven. Beiden moet ik 6 weken dag en nacht dragen.
   
• Als alles goed verloopt mag ik na 4 nachten ziekenhuis terug naar huis. 2 weken later gaan ze verder met het bijvullen van de expanders. Na enkele malen vullen worden de borsten 3 maanden met rust gelaten om te kunnen herstellen.
   
• Na die 3 maanden zal de volgende operatie plaatsvinden om de expanders te ruilen voor siliconen implantaten. Die zullen er dan veel natuurlijker uitzien en zachter en warmer aanvoelen...

Voorbereiden, met vallen en opstaan 

Het was een hele boterham om te bevatten. Om het gevoel van controle te behouden probeerde ik mezelf zo goed mogelijk voor te bereiden. Met vallen en opstaan: want intussen had ik ook twee kleine dochtertjes om voor te zorgen. 

Als eerste schuimde ik talloze blogs en forums af op zoek naar informatie over de ziekenhuis- en herstel periode. Op basis daarvan maakte ik een lijst met spullen die niet konden ontbreken in mijn ziekenhuistas. Het doel was om zo comfortabel mogelijk te herstellen. 

Als tweede dacht na over wie ik graag aan mijn zijde zou willen op de dag van de operatie. In stress-situaties heb ik de neiging om in mezelf te keren, en dan kan ik niet goed verwoorden wat ik nodig heb. Mijn mama voelt mij op zo’n momenten heel goed aan, en dat geeft mij een veilig gevoel.

Als laatste wilde ik een tastbare herinnering aan mijn oude borsten. Ik koos ervoor om enkele foto’s te maken met de zelf timer, die ik dan mooi inplakte in een speciaal album. Ik heb even getwijfeld om foto’s te laten maken door een professionele fotograaf, maar uiteindelijk voelde ik me daar toch te kwetsbaar voor. 

4 jaar

We zijn ondertussen meer dan 4 jaar verder en bladeren door het album raakt me nog steeds tot in het binnenste van mijn ziel. De enige manier om zo een ervaring te doorwerken is er recht doorheen