Je vrij voelen ondanks de corona maatregelen

Waarom verlangen we naar 'het nieuwe'? 

Een behoefte om te verkennen, verrast te worden

We ondergaan een soms onbewuste waarneming als we naar buiten gaan: we kijken en merken overeenkomsten en verschillen op. Het gebeurt automatisch en snel . We zijn verrast door de smaak van een onbekend ingrediënt in een gerecht dat we thuis zouden willen uitproberen. We voelen het verschil in klimaat, architectuur of dynamiek.

Je vrij voelen

Er is iets magisch bij het betreden van onbekende plaatsen. We raken opgewonden om op een vrije manier te exploreren, niet wetend hoe we ons moeten gedragen. Dit geeft ons een ander soort energie in tegenstelling tot ons anders georganiseerde en enigszins voorspelbare dagelijkse leven. Net zoals een kind verlangen we naar een speelsheid. 

Om te verwelkomen en zich welkom te voelen 

Er gaat niets boven het vooruitzicht om ergens heen te gaan waar we weten dat we welkom zijn of zelfs in de watten worden gelegd. Zoals naar een etentje bij een vriendin gaan of weten dat je geliefde dat specifieke gerecht zal koken dat je lekker vindt. We willen ook delen wat en wie we zijn, wat we thuis noemen. Mensen laten zien wat we kunnen, wat we leuk vinden, hoe we denken. 

De ongastvrijheid van coronatijden

De coronacrisis heeft deze ervaringen een beetje voor ons gecensureerd. W ezijn voorzichtig als we nieuwsgierig zijn naar iemand of een andere plaats. Covid verandert letterlijk de dynamiek van de menselijke interactie en de architectuur van fysieke plaatsen. Denk aan het idee om je eigen bestek mee te nemen bij een diner of de afstand tussen de tafels bij restaurants of kraampjes op een markt. Het is minder vrij. Er is altijd die alertheid. Dit maakt het moeilijker om deze vrije stroom van observatie, denken en sociale connectie te hebben.

Toch is het niet onmogelijk ...

We kunnen nog steeds onze zintuigen uitdagen en onze verbeelding gebruiken. En op een andere manier communiceren, ook met onze lichaamstaal en emoties. We kunnen misschien die barrière zodanig doorbreken dat we die ervaringen kunnen herstellen. Die barrière is een ongewenst en onherbergzaam virus, gesymboliseerd door de beperking van ons 'speelveld' en  de bedekking van onze monden en neuzen. 

Wat kan je doen?

Concrete tips:

1. Op ontdekking in de buurt
   Het hoeft niet tropisch of ver te zijn. Zoek verassing en gastvrijheid in de buurt. Probeer eens een nieuwe bakker uit, ga een veldboeket plukken in een plukweide in de buurt, of wandel nu toch eens door het parkje een wijk verder.
    
2. Wees je bewust van je gevoelens
   Een gevoel van ongemak, angst, achterdocht, alertheid kan invloed hebben op hoe je je voelt en wat je om je heen waarneemt. Het is belangrijk om naar je emoties te luisteren: ze willen je iets vertellen. Probeer ze te begrijpen en te beheersen door ze uit te drukken aan je omgeving.  Lukt dat niet, schrijf ze dan neer. Ze lijken een stuk minder eng als je ze specifiek kunt beschrijven. Zo wordt het makkelijker om aanwezig te zijn in het moment en ook de interessante, positieve dingen om je heen op te merken.
    
3. Wees je bewust van je verbale en non-verbale uitdrukkingen
   Het verwelkomen en welkom voelen is op dit moment een uitdaging. Het virus zorgt voor een spanning tussen mensen, vergroot door elkaar verkeerd te lezen en begrijpen (als we een masker aanhebben). Dus elkaar feedback geven over hoe je je voelt en wat je denkt kan de kloof tussen mensen een beetje dichten. 
    
4. Daag je zintuigen uit - observeer actief
   Leven met sociale restricties maakt vrije exploratie moeilijker. Het observeren moet dus misschien bewuster en actiever gebeuren. Neem de tijd om je over deze vragen af te vragen: Wat zie ik? Wat verrast me op dit moment? Hoe doen ze het hier anders? Hoe hebben ze hun plaats of vestiging ingericht? Hoe word ik hierdoor geïnspireerd?